„Podążać razem w nadziei”. Przedstawiciele Dykasterii uczestniczą w zebraniu Międzynarodowej Unii Przełożonych Generalnych.
W dniach od 5 do 9 maja br. odbyło się Zebranie Plenarne zorganizowane przez UISG (Międzynarodową Unię Przełożonych Generalnych). Tematem zebrania było: „Życie konsekrowane: nadzieja, która przemienia”. Było to pięć dni refleksji i dzielenia się doświadczeniami w duchu synodalnym, z wykorzystaniem metody rozmowy w Duchu Świętym. W tym ważnym wydarzeniu, które zgromadziło około 900 Przełożonych generalnych z całego świata, wzięli również udział przedstawiciele naszej Dykasterii. W ciągu tych dni, na przemian, obecni byli: Prefekta, Siostra Simona Brambilla, MC, Podsekretarze s.Carmen Ros Nortes, NSC, o. Aitor Jimenez, CMF, dr Daniela Leggio, Kierownik sekcji, oraz niektórzy pracwonicy Dykasterii: s. Rosemary Rese, s. Leonor Botta, s. Cristiane Pieterzack, s. Suzanne Bahati.
„Uczestnicząc w niektórych spotkaniach, doświadczyłam głębokiego poczucia jedności w naszej różnorodności” – powiedziała s. Rosemary Rese z Instytutu Małych Sióstr Ubogich. Następnie dodała: „Towarzyszyło nam wspólne pragnienie wiernego naśladowania Chrystusa, wzbogacone obecnością Sióstr z wielu części świata, różniących się wiekiem, charyzmatem i doświadczeniem”.
Siostra Suzanne Bahati ze Zgromadzenia Sióstr Boskiego Zbawiciela również podzieliła się swoim wspaniałym doświadczeniem, stwierdzając: „Rozmawiałyśmy o nadziei, która przemienia, a której centrum jest Jezus. Idąc razem w duchu synodalności jako kobiety pełne wiary, patrząc w tę samą przyszłość, nadzieja pozwala nam przywrócić życie temu światu, w którym panuje cierpienie, rozpacz, niesprawiedliwość, wojna, głód... Jesteśmy wezwane do umacniania głębokiej łączności w całym naszym Zgromadzeniu, we wspólnotach i do bycia jak księżyc, który rozjaśnia niebo, nie zasłaniając gwiazd”.
Natomiast s. Cristiane Pieterzack ze Zgromadzenia Sióstr Apostołek Najświętszej Rodziny przyznała, że przede wszystkim doświadczenie wspólnoty ubogaciło wszystkie uczestniczki, i dodała: „gdybym miała wybrać spośród wszystkich wspaniałych wrażeń, które pozostały w moim sercu, powiedziałabym, że głęboko poruszył mnie charakter świadectwa osób przemawiających podczas zebrania. Jest to znak, że nie tylko wielkie idee, ale przede wszystkim prawdziwe świadectwo jest w stanie doprowadzić nas do Pana i dać nam siłę, by głosić Go światu”.