Jakie wyzwania stoją dziś przed życiem konsekrowanym? Jak można odnieść się do takich tematów jak powołanie, droga formacyjna, wymiar wzajemnych relacji, posługa władzy?
Siostra Simona Brambilla MC, Sekretarz Dykasterii, mówiła o tym podczas swojego przemówienia na Zebraniu Plenarnym Konferencji Przełożonych Wyższych w Polsce, podkreślając, jak takie „tematy stanowiące wyzwanie” „natychmiast przekładają się na możliwości i oczekiwania wobec życia konsekrowanego”.
Wraz ze 130 przełożonymi obecnymi w siedzibie Sekretariatu Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie, w obecności Delegata Konferencji Episkopatu ds. Życia Konsekrowanego, Jego Ekscelencji ks. bpa Jacka Kicińskiego CMF, Siostra Simona Brambilla zaproponowała refleksję nad życiem konsekrowanym na podstawie niektórych przykładów biblijnych.
Pierwszy z nich to żar o którym mowa w Ewangelii św. Jana (J 21, 9-14), „ognisko domowe, rodzinne. Jest to ogień miłości między nami, wyrazem braterstwa, ciepła silnych i delikatnych więzi, które rozpalają serce i otwierają je na doświadczenie Bożej miłości, bliskości Pana”. Następny to ikona Zwiastowania, która wzywa „do pielęgnowania w nas, pośród nas i w świecie odrodzenia wrażliwości, czułości, troski i odpowiedzialności we wzajemnych relacjach”. Uboga wdowa, przykład „naszej drogi jako chrześcijan, osób konsekrowanych, które w małości, pokorze, esencjalności i wolności oddania wszystkiego Bogu odnajdują radość i misyjną płodność”. Wreszcie przykład Symeona i Anny, zdolnych rozpoznać „najbardziej pokorną i królewską, silną i czułą energię Bożej Miłości, która objawia się w ubogich i kruchych znakach, słabych jak dziecko w ramionach matki, jak ziarno pszenicy, które wpada w ziemię i obumiera, aby przynieść owoc, jak chleb połamany dla życia wszystkich”.
Refleksji tych, które towarzyszą nam na drodze wiary i nawrócenia, należy dokonywać z „mądrością czujnego i pełnego nadziei oczekiwania”, z „pokornym proroctwem małości zamieszkałej przez Boga”.
