ŻAR OGNIA (J 21,9-14) … ogień miłości między nami

icona-1-fuoco.jpg

 

Teksty opublikowane tutaj pochodzą ze konferencji, którą Siostra Simona Brambilla, MC, Sekretarz Dykasterii, wygłosiła na Zebraniu Plenarnym Konferencji Przełożonych Wyższych w Polsce we wrześniu 2024 roku. 

Poprzez cztery ikony biblijne nakreślone są wyzwania, przed którymi stoi dziś życie konsekrowane.

 

1. ŻAR OGNIA (J 21,9-14) … ogień miłości między nami

A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: «Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili». Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: «Chodźcie, posilcie się!» Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: «Kto Ty jesteś?» bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im - podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał (J 21,9-14)

 Żar ognia to ognisko „domowe”, rodzinne. Jest to ogień miłości między nami, braterstwa, ciepła silnych i delikatnych więzi, które rozpalają serce i otwierają je na doświadczenie Bożej miłości, bliskości Pana. Ileż razy, słuchając osoby konsekrowane, prowadząc rozmowy, pojawia się pragnienie i potrzeba wzrastania w tkaniu tego typu więzi, mocnych i serdecznych, więzi żywych, które są karmione miłością, błogosławieństwem, życzliwością, troską, łagodnością, uwagą, szacunkiem! Jakże bardzo tęsknimy za żarem ognia! [...]

Jezus rozpalający i podsycający żar oraz przygotowujący posiłek dla swoich: wspaniały obraz posługi władzy, czyli osoby, która strzeże i pielęgnuje wzrost swoich braci i sióstr. Słowo to pochodzi od łacińskiego auctoritas, od czasownika augere „sprawiać, by wzrastali”. Nieunikniony jest związek, który poprzez wspólny korzeń łączy to słowo z „autorem”. Ponownie, głównym odniesieniem jest łacina. Wśród różnych znaczeń łacińskiego słowa auctor, oprócz „tego, który sprawia, że wzrasta”, jest też „dawać sukces” lub „prowadzić do szczęśliwego, pomyślnego wyniku” prospero1» . Sens władzy wyraża się poprzez pokorną posługę na rzecz „sukcesu” drugiego, to znaczy jego wzrostu i „szczęśliwego wyniku” jako osoby ludzkiej, jako chrześcijanina, jako osoby konsekrowanej, jako osoby powołanej do Miłości. [...]

Nasza tożsamość powołaniowa jest zakorzeniona w ciepłej i żyznej glebie braterstwa; braterstwa, które jednoczy nas ponad wszelkimi granicami, braterstwa w człowieczeństwie i braterstwa w Chrystusie, wokół tego samego żaru ognia. Odkryjmy na nowo zapach, smak, ciepło, harmonię, czułość braterstwa! Potrzebujemy tego, każdy i każda z nas!



 1Por. P. Fallai, «Autorità»: tutti i segreti di una parola antica che ha tanti significati, 20 novembre 2020, https://www.corriere.it/scuola/20_novembre_25/autorita-tutti-segreti-una-parola-antica-che-ha-tanti-significati-70af4e26-2cde-11eb-a006-0b5f9624cb77.shtml